خدایـــا !!!

به بزرگیـــــت قســـم ...

تو عکس های دست جمعی ...

جای هیچ پدر و مـــــادری رو خــالی نذار ...

آمیـــــن

من نمی‌فهمم چرا هیچ کس نمینویسد از مردهــا

از چشم‌ها و شــانه‌ها و دستهایشــان

… … از آغوششان

از عطر تنشـان،

از صدایشــان…

پررو می‌شوند؟

خب بشوند….

مگر خود ما با هر دوستت دارمی تا آسمـان نرفته‌ایم؟

مگر ما به اتکــاء همین دست‌ها

همین نگاه‌ها

همین آغوشهـا، در بزنگاههای زندگی

سرِپا نمانده‌ایم؟…

من بلد نیستم در سـایه، دوست داشته باشم

من می‌خواهم خواستنم گوش فلک را کر کند

من می‌خواهم

مَردَم بداند دوستش دارم….

تو میدانی حتی اگر کنارم نشسته باشی ، باز هم دلتنگ توام !
حالا ببین ، “نبودنت” با من چه می کند...